Maandag 18 november 2013
Op deze dag maken wij kennis met twee andere versies van Tintoretto´s Laatste Avondmaal. Leerzaam voor diegenen die zouden menen dat Tintoretto slechts één Laatste Avondmaal heeft afgebeeld. Er zijn er zelfs negen.lees meer
De eerste van de genoemde twee andere versies bevindt zich in de San Marcuola. Deze kerk, gelegen in de wijk Cannaregio, valt op door haar onafgemaakte voorgevel. Het zich daar bevindende Laatste Avondmaal van Tintoretto dateert van 1547.
Na een bezoek aan de San Giacomo dall´Orio in de wijk Santa Croce, een kerk die pelgrims aandeden op hun bedevaart naar het Spaanse Santiago Compostella, gaan we naar de San Polo. In deze kerk, gebouwd in de gelijknamige wijk en gewijd aan de apostel Paulus, treffen we een andere afbeelding van Tintoretto´s Laatste Avondmaal aan.
Hier heeft Giandomenico Tiepolo (1727-1804), zoon van de bekendere Giambattista Tiepolo, de veertien indrukwekkende staties op de kruisweg van Pilatus´ paleis naar de heuvel Golgotha afgebeeld.
Na de lunch op het Campo San Polo staat het Isola di San Lazarro degli Armeni nog op het programma, maar dit hebben wij overgeslagen. ´s Avonds dineren we gezamenlijk in de Osteria al Bacareto, een voor ons bekend en gewaardeerd trefpunt.
Dinsdag 19 november 2013
Voor deze dag staan bezoeken aan vier kerken op het programma: de San Trovaso, Sant´Angelo Raffaele, San Nicolò dei Mendicolo en San Zaccaria. Maar reeds vóór verlaten van het hotel kondigen sirenes aan dat met een verhoogde waterstand moet worden gerekend. Op advies van de hotelreceptie wordt dit programma afgeblazen.
In plaats daarvan zullen wij de kerk S. Stefano en de Gallerie dell½Accademia bezoeken. En vervolgens lunchen in het nabij gelegen universiteitsrestaurant van het Palazzo Cavalli-Franchetti, behuizing van het Istituto veneto scienze lettere e arti. Als wij nog met droge voeten op het Campo S. Stefano zijn aangekomen slaan wij uit voorzorg bij een stalletje aldaar massaal kunststoflaarzen in die over de schoenen kunnen worden aangetrokken. Vervolgens betreden wij de kerk Santo Stefano, waarin wij Tintoretto´s Laatste Avondmaal en andere kunstschatten aanschouwen.
Daarna begeven we ons richting Accademia, lopen de brug over het Canal Grande over en constateren aan overzijde dat de Accademia slechts via een waterbarrière van enkele centimeters diepte toegankelijk is. De reeds van kunststoflaarzen voorziene Poorters verkneukelen zich al zo snel van hun aankopen te kunnen profiteren. Uw verslaggever die zich in zijn optimisme nog van aankoop had onthouden besluit nu naar het hotel terug te keren en daar te trachten een paar echte rubberlaarzen te verwerven. Rond het middaguur posteert hij zich met de eveneens afgehaakte Coby en Leni in het universiteitsrestaurant, alle drie in afwachting van de Accademiagangers. Nadat de laatsten zich bij ons hebben gevoegd gebruiken we daar gezamenlijk de lunch.
Na terugkeer in het hotel en een rustpauze wacht ons nog een bezoek aan de San Zaccaria waarna wij een ontmoeting zullen hebben met de door ons uitgenodigde Prof. Bernard Aikema, voorzitter Stichting Nederlands Venetië Comité. Op Aikema´s verzoek zullen wij hem echter thuis bezoeken. In de S. Zaccaria bekijken wij het resultaat van de door de Poorters ondersteunde restauratie, i.h.b. die welke is gericht op de S. Tarasiokapel. Daarna wordt Bernard Aikema bezocht. Deze maakt melding van nieuwe initiatieven m.b.t. de restauratie van 'onze' San Zaccaria (Voor een uitgebreide beschrijving v.d. San Zaccaria met de daar reeds verrichte restauratiewerkzaamheden leze men :Jeannes publicatie).
Hij vertelt van een project om de kerk te verbouwen zodat deze meer in overeenstemming met de oorspronkelijke aanleg komt. Aan dit project zijn echter hoge kosten verbonden. Het zal moeilijk zijn deze bijeen te brengen. Hij noemt als mogelijkheid crowd funding en corporate funding (sponsoring door bedrijven). Verder samenwerking met zusterorganisaties zoals Venetian Heritage die ook aan de gevelrestauratie heeft bijgedragen. Maar kunnen wij als Poorters bij zo´n omvangrijk project nog wel een rol van betekenis blijven spelen? Bezien we het meest recente jaarverslag (2012) dan zou een jaarlijks batig saldo van ten minste € 20 000 moeten worden nagestreefd om elke twee à drie jaar een bijdrage in de orde van grootte van € 50 000 ter beschikking te kunnen stellen. Het ledenbestand brokkelt echter af. Als we dan voorts weten dat leden ook afhaken omdat een van de vaste trekpleisters, de Venetiëreizen, nog in onzeker vaarwater verkeren, zullen we ons toch wel goed moeten bedenken alvorens nieuwe grote verplichtingen aan te gaan.