Klooster San Giorgio Maggiore

Eeuwen geleden, toen benedictijnen in het oorspronkelijke klooster woonden, stond het eiland bekend als het 'cipresseneiland'. Het klooster werd in de dertiende eeuw na een aardbeving herbouwd en groeide uit tot een bolwerk van wetenschap met veel vooraanstaande buitenlandse gasten.

In 1443 ontvingen de monniken hier de verbannen Cosimo de 'Medici, naar men zegt vergezeld van de beroemde Florentijnse architect Michelozzo. Deze heeft voor het klooster een nieuwe bibliotheek ontworpen, die sedert lang verdwenen is. Zijn invloed is wel aanwijsbaar in het dormitorium, met de bouw waarvan hij begonnen is, maar dat pas veel later, tussen 1494 en 1513, door de Lombardische bouwmeester Giovanni Buora werd voltooid. Deze gevel is met marmer bekleed en wordt door drie ronde geveltoppen bekroond.

Na de val van de Republiek in 1797 werd het klooster geplunderd en gesloten. Nadat het allerlei bestemmingen had gehad, o.a. hoofdkwartier van de artillerie, kocht graaf Vittorio Cini het klooster met Palladio`s kloostergangen, refter en bibliotheek in 1951, en veranderde het weer in een levendig cultureel centrum.
Tegenwoordig vinden er internationale evenementen en tentoonstellingen plaats.

De eerste kloosterhof, de chiostro dei cipressi is door Palladio ontworpen. Er is van 1579 tot 1614 aan gebouwd.

De tweede kloostergang is een jaar of vijftig ouder en waarschijnlijk het werk van Giovanni di Antonio Buora, de bouwer van het dormitorium langs de oostzijde van de hof.

De kapittelzaal aan de noordzijde heeft een elegant renaissanceportaal. Aan de andere zijde van de kloostergang leiden bogen naar de in 1560 gebouwde refter, Palladio`s vroegste werk in Venetië en een van de indrukwekkendste zalen van Europa.

Men bereikt dit refectorium vanuit een smal, hoog voorvertrek, via een monumentale doorgang naar het tweede voorvertrek, dat even breed is, maar driemaal zo lang. Aan weerszijden bevinden zich roodmarmeren wasbekkens onder reusachtige aedicula`s. Twee treden leiden naar een volgende enorme deuropening die uitkomt in de eigenlijke refter.

De overdonderende werking van de ruimtelijke contrasten tussen de opeenvolgende zalen valt niet in woorden uit te drukken. Het geheel is van een uiterste eenvoud en het effect berust op de fijnzinnig uitgekiende verhoudingen.

In plaats van de reusachtige Bruiloft te Kana die Veronese voor de achterwand heeft geschilderd hangt er nu Het huwelijk van Maria uit de werkplaats van Tintoretto.

Vanaf de eerste kloosterhof leidt een dubbele trap, 'the most theatrical creation of Baldassare Longhena', naar de eerste verdieping. De prachtige vloeren met verschillende geometrische patronen in wit, rood en zwart marmer versterken de perspectivische werking van deze majestueuze trap. Zijn barokke vormen bereiden de bezoeker voor op de weelde van de bibliotheek boven in de vleugel die de twee kloosters scheidt.

De bibliotheek is met fraai uitgesneden boekenkasten ingericht.

De allegorische schilderijen op het plafond zijn van de zeventiende-eeuwse, uit Lucca afkomstige schilders Giovanni Coli en Filippo Gherardi.

Tegenwoordig bevat de bibliotheek een van de beste collecties boeken over de geschiedenis van de Venetiaanse kunst.